Di sekolah aku memang banyak sangat pasangan yang kembar. Macam-macam ader. Tapi dalam banyak-banyak kembar tu, hanye mereka berdua ni je yang boleh mencuri dan menarik perhatian aku. Nak taw kenapa? Jom ikut story aku.
Mereka berdua ni ibaratnye cam isi dengan kuku. Maklumlah, sejak dalam perut lagi mereka duduk sekali, ye dak?makan setali pusat, berak dan kencing pun dalam satu placenta. Mane boleh nak dipisahkan.
Al-kisahnye, mereka berdua ni berada dalam kelas yang berlainan, tapi kedua-dua kelas mereka ni aku yang ngajornye. Mereka berdua ni pelik dan istimewa sikit dari pasangan yang lain. Dalam kelas mereka tak suka bergaul dengan kawan-kawan lain. Mereka berdua ni, hidup dalam dunia mereka sendiri. Tiap kali aku masuk, mesti main. Main robot-robot dengan pensel, tak pun melukis. Memang tu je keja dia hari-hari. Banyak giler buku lukisan dia, tapi buku BM aku satu je. Tu pun puas pujuk nak suruh beli. Haish!!!
Bila masuk time blaja, memang malas tahap gaban. Tak penahnye siap keje aku tu kecuali ade habuan. Ape habuannye??coklatla, ape lagi. Matila cikgu kalo hari-hari nak beli coklat kat kau orang berdua. Kalo dah bagi coklat kat sorang tu, yang lain mesti jeles. Nak coklat jugak, kalo hari-hari camni, boleh bankrupt la cikgu yang oi..
Satu hari tu, lepas siap ngaja kat depan kelas, aku pergi slow talk dengan dia (si adik, kite letak name dia ni amer).
Cik arija: assalamualaikum..(terperanjat dia coz masa tu dia tengah main robot-robot dengan pensel)
Amer: …………………..(reaksi terkejut)
Cik arija: tak jawab pun salam cikgu (sambil duduk kat kerusi sebelah dia)
Amer: senyum
Cik arija: cikgu nak tanye satu soalan boleh tak?
Amer: boleh (senyum lagi)
Cik arija: kenapa eh amer selalu tak menulis masa cikgu?
Amer: cikgu tulis banyak sangat la. Amer penat. Dah la balik dari sekolah kene pergi kelas tusyen lagi. Pukul 7 baru balik. Hari jumaat sabtu pun tusyen jugak. Dari pukul 2 hingga 5. Nak main pun tak sempat.
Cik arija: oooo..begitu. pastu, kat tempat tusyen amer menulis tak?
Amer: menulis
Cik arija: kat tempat tusyen menulis pulak. Tapi, kat sekolah amer tak menulis pun. Kenapa?
Amer: ……….(diam sambil senyum-senyum)
Cik arija: same je kat sekolah ke kat tusyen ke, dua-dua amer bayar kan?em, amer sayang cikgu ke sayang cikgu tusyen?
Amer: tak tahu
Cik arija: tak tahu? Em, cikgu kat tempat tusyen amer ader tak datang cakap-cakap macam ni kat amer? Tanye amer, ambil berat pasal amer?
Amer: tak de
Cik arija: ok, sekarang sape yang lebih sayang kat amer? Cikgu ka cikgu tusyen?
Amer: cikgu
Cik arija: amer sayang cikgu tak?
Amer: sayang
Cik arija: pastu, keje cikgu tak pernah pun siap. Ye ke sayang kat cikgu ni?
Amer: ye, sayang cikgu
Cik arija: ok, kalo sayang cikgu nak buat camne?
Amer: kene siapkan keje sekolah
Cik arija: betul?
Amer: ye, janji..esok saya siapkan keje cikgu (dengan penuh semangat dia berkata-kata)
Ok, settle satu bab.haha, cara lembut lebih berkesan dari kekerasan kan?
1 comment:
walaweh! itu baru cikgu! setuju2..dgn budak2 ni xleh main keras2..kang makin naik kepala diorang..
bestnye bila aku baca cerita pengalaman ko di blog ni, t..sbg cikgu..huhu...aku seorang je lagi tak merasa bestnya bekerja..ya, penat takleh disangkal lg..tp di samping tu. mst ada pengalaman menarik, kan?
Post a Comment